Samen lopen we het hek uit. Onze lieve kater Boris gaat voor ons liggen om geaaid te worden. Dan wandelen we met zijn vieren richting de zonsopgang. Joy en Sam rennen als dolle honden. “Wat hebben we toch een perfecte pet familie”, zeg ik tegen Eus gelukzalig. Eus denkt; ‘Niets is perfect. Alles is altijd in beweging.’ “Heerlijk zo’n zorgeloze zomer met fijne gasten”, vervolg ik. “Wat een verschil met vorig jaar, toen Billy overleed. En een maand daarna mijn vader”. En terwijl de koperen ploert zich aan de einder laat zien roep ik gelukzalig; “Het leven is perfect.”
Het leven is perfect?
Zo, dat was inderdaad een perfect moment. Als we terugkomen, en ik me snel even omkleed voor een duik in de oceaan, hoor ik Joy luid blaffen. Daarna gaan ineens vlak achterelkaar de mobiele telefoons, maar ik ben net te laat. Dan roept Eus; “Boris!” “Boris is gebeten!” De schrik vliegt me om het hart. Dan wordt Boris binnengebracht. Ik laat een luide vloek horen. En herhaal deze als ik het zielige hoopje zie. Het is me duidelijk dat er nood aan de man is. Ik ga meteen in de praktische modus en haal de kattenmand en bel het noodnummer van de dierenarts. Dan vlij ik me naast Boris die er slecht aan toe is. Net als vorig jaar met Billy voel ik de misselijkheid naar boven komen; Toch niet weer? Het leven is perfect? Nou, nu even flink Kl…
Dierbare kinderen
Daarna komt de dierenarts al vlug aangesneld. Daar gaat Boris. Ineens zitten we tussen angst en vrees. Toch diezelfde knoop in mijn maag als vorig jaar. En iedere morgen een lichte misselijkheid als ik opsta. Je zult denken; “Ach, het is maar een dier”. Maar voor mij zijn het als mijn kinderen. Want mijn leven is perfect, als ik omringd wordt door viervoeters.
De wonderen zijn de wereld niet uit
Toch zijn de wonderen de wereld nog niet uit. Na de operatie van zijn gebroken schouder, moet hij twaalf weken huisarrest houden in een Bench. Geen sinecure. Ondertussen gaat het leven door. Tijdens een wandeling met gasten in de bergen van Monchique, kan ik alles weer overzien. De prachtige views en de mooie natuur brengen me terug bij dat gevoel van ‘het leven is perfect’. Als we een paar weken verder zijn, zal de spanning eraf zijn. Ondanks de zorgen zijn er perfecte momenten zoals zwemmen in de oceaan met zonsopgang. Verdiepende handlees-sessies en mooie gesprekken met gasten.
Leven in het moment
Als ik de dierenartsenpraktijk binnenloop om Boris op te zoeken, is er van alles aan de hand. De hond van de dierenarts ligt op sterven. Zijn dochter speelt met een kat. Er komt weer een ander noodgeval binnen. Ondertussen krijg ik de foto’s van de fracturen te zien. Ondanks de drukte, hangt er een vrolijkheid tussen de collega’s. En vooral goede zorg. Ondanks de zorgen van alle baasjes, doen ze hun werk met plezier. En leven vooral in het moment. Juist dan is het leven perfect.
Het komt goed
Of de duvel ermee speelt, krijgt Joy ook nog een acute gastritus. Gelukkig is ze hersteld. Dan een onthutsend bericht van een fijne gastvriend. Daarop volgend een enorme brand in het noordwesten van de Algarve richting Monchique. En vraag ik me af waarom deze dingen achterelkaar gebeuren. Juist in het hoogseizoen. Mijn angst voor verlies wordt weer getriggerd. Dat laten mijn darmen goed weten. Maar ook dat ik me als een adelaar boven mijn emoties kan laten zweven. Het overzicht kan houden. Want er is genoeg te doen en te regelen. Maar ook genoeg vreugde aan de ontbijttafel en tijdens het vieruurtje. Dus geldt nog steeds; ‘Ons leven is perfect. In al zijn imperfecties,’ Ondertussen probeer ik te luisteren naar mijn vaders lijfspreuk; “Het komt goed!”
Levenskunst
Want, is dat niet het leven. Het gaat niet over zorgeloze zomers en perfecte gezinnetjes. Nee, het gaat juist over hoe je perfecte momenten kan creëren, en waarderen, in alle chaos. Ook in onbeheersbare situaties. Dat is levenskunst. Ik weet nog op die avond in augustus 2018 dat we wisten dat het vuur langs, en misschien wel over ons huis raasde dat we gegierd hebben van de lach. Het was immers maar materie. Nu de emoties weer bedaard zijn en de lijfspreuk van mijn vader weer uitkomt. Ben ik blij dat ons leven perfect is, in al zijn imperfecties.