“Je lacht te veel, en te hard!” zegt Hans prompt. Terwijl stoom langzaam uit mijn oren komt, probeer ik de informatie zo relativerend mogelijk te ontvangen. Dat is niet makkelijk, dus tel ik tot tien. “ Oh, uh, ik lach, uh, te veel,” herhaal ik haperend. “Ja, en wij vinden Eugene ook luidruchtig,” voegen Hans en Grietje in koor toe. Bij mijn positieven gekomen vraag ik verontwaardigd; “ Maar zien jullie Eus hier op kousenvoetjes zen rondlopen?”
The Art of Joy
Ze kijken mij verbaasd aan. “ Zoals jullie weten heten wij The Art of Joy”. Het lukt ons niet om ons anders voor te doen dan we zijn,” probeer ik nog. Het heeft geen zin. Ze begrijpen mij niet. Dan herinner ik me dat ze ook geboekt hebben in september. Koeltjes opper ik; “ Je krijgt de aanbetaling terug, maar dan lijkt mij een vakantiehuisje aan de westkust voor jullie september vakantie meer passend.”
Hilariteit die niet bij iedereen gedijt
Aan beide heren, die ik veiligheidshalve maar even Hans en Grietje noem, had ik gevraagd hoe ze hun verblijf hier ervaren. Het is mij duidelijk vanaf het begin dat zij zich hier niet senang voelen. Ondanks dat het gedurende de dag rustig is, en ieder op zijn eigen terras of stilteplek ligt, is het aan de ontbijt tafel ronduit hilarisch. De ene lachsalvo volgt de andere op. Dit mede veroorzaakt door de droge humor van een Zwitserse piloot die net zijn laatste vlucht voor zijn pensionering heeft gemaakt. Hans en Grietje vluchten dan snel weg en nemen heimelijk hun ontbijt mee aan ‘de punt’ en dekken het tafeltje met moeders tafelkleed.
Harmonie
In het vorige blog had ik het over vrijheid. Het enige wat mijn eigen gevoel van vrijheid nog in de weg staat is mijn verantwoordelijkheidsgevoel. Als gevoelsmens probeer ik harmonie te scheppen, zodat iedereen zich hier thuis voelt. Hier ligt mijn passie maar tevens mijn valkuil. Als ik merk dat gasten zich niet op hun plek voelen, heb ik daar last van. Waarom? Ten eerste omdat ik mij verantwoordelijk voel voor hun welzijn en ten tweede omdat ik sfeergevoelig ben. In een harmonische doch levendige sfeer gedij ik het beste. Organisch ontstaat er hier iedere keer een opperbeste ambiance tussen gasten. We mogen van geluk spreken met de fijne gasten die wij iedere keer ontmoeten.
Verantwoordelijkheidsgevoel
Toch ben ik mij er van bewust dat mijn verantwoordelijkheidsgevoel soms te ver gaat. Zo maak ik mezelf verantwoordelijk, niet alleen voor het welbevinden van onze gasten maar tijdens begeleide wandelingen ook voor hun leven. Bij een wandeltocht langs de kliffen houd ik goed in de gaten dat iedereen zich aan mijn regel van ‘één meter afstand van de klifrand’ houdt. Terwijl ik vroeger als purser veel plezier had in mijn werk, stapte ik loodzwaar aan boord door me verantwoordelijk te voelen voor vierhonderd mensen levens, in geval van een noodsituatie. Bovendien deed ik mijn uiterste best om met de zestien andere collega’s een familiegevoel te creëren waardoor iedereen, mijzelf incluis, zich veilig voelde. Meestentijds lukte dat, waardoor de sfeer goed was en ik die harmonie voor mijzelf kon scheppen waarbij ik mij gelukkig voelde.
Het is niet van jou
Een heel enkele keer lukt het niet om een gezelschap dat elkaar vooraf niet kent, in harmonie met elkaar te doen verblijven. Laatst was er een gast die schijnbaar gewend was in andere kringen een special treatment te krijgen, een ‘status aparte’ boven de rest. Echte interesse in andere gasten had ze niet, eerder een sterke allergie. Haar mondhoeken gingen zichtbaar omlaag als gasten vrolijk pratend de dag begonnen bij het ontbijt. Als ik vroeg; “Heb je het naar je zin?” was zij wel vol lof. “Eus wat kan ik hier aan doen?” vroeg ik Eus ten einde raad “ Mens, laat het toch, het is niet van jou!” En daar zit de crux, het is niet aan mij, dus moet ik leren loslaten. Tuurlijk blijf ik mijn steentje bijdragen om iemand hier thuis te laten voelen. Maar mensen zijn verantwoordelijk voor hun eigen humeurmanagement. Harmonie wordt geschapen door de bijdrage van een ieder, en ontstaat vaak zonder moeite, dat is synergie.
Herken je dat? Dat je als een moederkloek een familiesfeer wilt creëren maar ondertussen vergeet als een goede moeder voor jezelf te zorgen. Happy Momsday!
Hoe sfeergevoelig ben jij? In hoeverre werk jij mee aan een goede harmonie tussen mensen? Wanneer neem jij verantwoordelijkheid voor anderen en waar kun je het laten?