Wat een heuglijk feit, onze eerste Skype afspraak. Met veel vijven en zessen zijn mijn ouders nu Skypevaardig. Helaas bel ik tevergeefs, want er wordt niet opgenomen. Dan maar via de telefoon. Gelukkig neemt moeders op. Geheel in de stress. “ Ik snap er niets van, je vader zou autopapieren ophalen bij de garage, en hij had beloofd op tijd terug te zijn. Maar hij is al twee uur weg,” vertelt ze mij bezorgd. We besluiten een uur later te Skypen.
Vanaf dat moment gaat er van alles door mij heen. Om mijzelf af te leiden neem ik een duik in het zwembad. Met fikse slagen probeer ik de zorgelijke gedachten van mij af te schudden. Zou hij een ongeluk hebben gehad?’ Zwemmen geeft mij doorgaans een gevoel van vrijheid, een manier om op te gaan in het moment. Echter nu ben ik van slag.
Lost and found
Dan gaat de mobiel, hopend mijn vader aan de lijn te krijgen neem ik op; “ Hé pa, waar was je nu?” “ Hij is er nog steeds niet “, brengt mijn moeder kortademig uit. Zo rustig mogelijk adviseer ik haar; “Ga naar de buurvrouw en vraag of je met haar rond kunt rijden, die plekken waar je voelt waar hij kan zijn.” Du moment dat mijn moeder samen met de buurvrouw weg wilt rijden, komt mijn vader vrolijk thuis.
Van de duvel geen kwaad
“Met dit mooie weer dacht ik nog even aan mijn domineespaadje ( eigen aangelegd pad door het bos naar de kerk) te werken. Ineens liep er een stel op het pad, die de kerk wilde zien. Dat hoef je mij geen twee keer te vragen.” vertelt mijn vader enthousiast.” Dan kijkt hij mijn moeder aan; “ Wat is er aan de hand?” Mijn moeder snikkend; “Je had mij dit moeten laten weten. We zouden toch Skypen om 16.00? Man, ik dacht dat je tegen een boom was gereden of in een vaart lag. “
Meer mobiel
Mijn mobiel gaat: “ Wat is er nu aan de hand?” zegt mijn vader. “Pa, we waren erg ongerust, als je ergens blijft hangen, dan moet je dat laten weten!” Waarom heb je geen mobiel? Stel je voor, jij die ook wel eens kilometers alleen fietst, je valt en er komt niemand langs.” ” Ach, een mobiel ik weet niet hoe dat werkt”, zegt hij moeizaam. “Koop het, dan leg ik het uit via Skype.”
Beknotting
Mijn vader houdt van zijn vrijheid, gaat het liefst zijn eigen gang. Het is niet zijn bedoeling om anderen ongerust te maken. Vrijbuiter van karakter, versterkt door de oorlog waarin zijn vrijheid beperkt werd. Hij moest onderduiken. Toch brak hij uit, de Mokumse straten en -stegen doorkruisend wist hij stiekem zijn ondergedoken vrienden op te zoeken. Zodra er een Duitse soldaat te zien was, verlegde hij zijn koers. Zo zag hij in diverse wijken Joden ruw opgepakt worden. “ Als makke schapen, werden ze als vee in een tram geduwd”, vertelde hij mij. Later koos hij als veearts een vrij beroep, en liet zich nooit meer inperken.
Laissez-fair
Zo ben ik laissez-faire opgevoed. Niet vermoedend dat dochterlief zich nog minder van nutteloze regels en hoog gespannen verwachtingen zou aantrekken. Tegen zijn vrijgevochten schoonzoon weet hij te vertellen terwijl hij een tak met twee zijtakken vasthoudt: ” Deze dikke zijtak is de meute, en de dunne is Annelies, die slaat altijd een andere weg in dan de goegemeente.” ” Ja”, beaamd Eus, “dat vind ik nu zo leuk aan haar, ze heeft een aartje naar haar vaartje.”
Na dit incident tel ik mijn zegeningen dat mijn pa ongedeerd is. De mobiel wordt aangeschaft. Het vrijheidsgevoel geeft mijn vader vleugels om zo zijn negentigste jaar in te gaan. Mijn vurige wens is dat hij samen met mijn moeder, zo vrij als een vogel heel oud mag worden, bomen blijft hakken, rond kan fietsen, wellicht voor langere tijd hier kan wonen. En wanneer het zijn tijd is, vanuit goede gezondheid plots zijn volledige vrijheid tegemoet vliegt.
In hoeverre kies jij voor vrijheid? Waarin laat jij je nog beknotten? Hoe zou je wonend in een vrij land je echt vrij kunnen voelen?