“Hij heeft een grote boom gezaagd, terwijl ik er niet was”, vertelt mijn moeder mij verbolgen. Toch schieten wij tegelijkertijd in de lach, een mengeling van zorg omkleed met humor. Mijn vader (89) weet donders goed dat mijn moeder ( 80) hem verbiedt om in zijn eentje een boom te vellen. Maar hij zou mijn vader niet zijn, als hij niet zijn ding doet, ongeacht wat anderen er van vinden. Bomen zagen voor de open haard, tuinieren in hun boomgaard van een halve hectare, bij tijd en wijle nog 30 km fietsen, wandelen, auto rijden, behoren tot hun dagelijkse bezigheden. In mijn beleven blijven ze zeventig.
Wakker uit de droom
Toch helpen een aantal verhalen mij uit die droom; “Steeds meer vrienden gaan naar een zorginstelling of krijgen thuiszorg. Afgelopen half jaar woonden wij iedere maand een begrafenis bij . Tegenwoordig loopt oomlief ookal met een rollator”, aldus mijn ouders. Via gasten horen wij zorgwekkende verhalen over de ouderenzorg in verband met de bezuinigingen. Ik realiseer me, ze zijn nog kwiek, maar dat kan veranderen van het ene op het andere moment . Voor mijn ouders, die zelfstandigheid hoog in het vaandel dragen, zou wonen in een aanleunwoning ‘met bejaarden’ ( zij rekenen zichzelf niet tot deze groep) een ramp zijn.
Afgelopen november waren mijn ouders hier; Samen kijken we naar huizen se vende ( te koop) in de buurt. Bij één huis word ik razend enthousiast. “ Dit is echt een huis voor jullie, op slechts 600 meter bij ons vandaan. Zien jullie jezelf al op dit terras genieten? “ In eerste instantie zijn we alle vier opgewonden totdat de moker van de realiteit ons tegen de borst slaat. “Op deze leeftijd koop je geen huis meer. Stel je voor als we die 600 meter niet meer kunnen wandelen?” constateert mijn moeder nuchter. Een pijnscheut gaat door mij heen. Ze zijn niet zeventig maar richting negentig.
Twee zielen, één gedachte
Deze gebeurtenis laat mij niet los en ineens vind ik de oplossing, een mobile home. Geen gedoe met vergunningen, klein, compact en belangrijker nog, naast ons. Ik toets hun nummer in; “ Pa, hoe zou je het vinden als we een extra ruimte creëren, een huisje op wielen voor jullie, voor in het seizoen of voor mantelzorg mocht het minder gaan.”
Niet vermoedend dat mijn vader dit zelf allang bedacht had, antwoordt hij geestdriftig “ Ja, in mijn gedachten komt de mobile home dan links van jullie garage!” Enthousiaste telefoontjes volgen over en weer. Dit is een pak van mijn hart. Mantelzorg naast de deur is mijns inziens goed te combineren met ons werk.
Waardevol
Door de opwinding kunnen we beiden de slaap niet vatten. Te mooi om waar te zijn? Het is een beslissing op gevoel. Als er iets is met mijn ouders, dan wil ik meteen bij hen zijn, iets kunnen doen. Vrijheid is kostbaar, maar de mogelijkheid mijn ouders als buren te hebben in plaats van op 2700 km afstand, is van onschatbare waarde.
Neem Heleen van Rooyen. Wie had ooit gedacht dat deze stoeipoes een liefdevolle dochter zou zijn? Geraakt door haar moeders’ aftakeling, biedt zij haar mam een tuinhuisje met mantelzorg. Dit aangrijpende proces is gefilmd in de documentaire; ‘ Het doet zo zeer‘
Hoe is het met jouw ouders?
Hoe is het met jouw ouders? Hoe is jullie band? Heb jij ouders die nog gezond zijn? En zo ja, bespreken jullie wat ze willen als ze niet meer zelfstandig kunnen wonen? Als ze wel hulpbehoevend zijn en zij aanspraak op jou kunnen maken, hoe combineer jij mantelzorg met werk? Mochten je ouders er niet meer zijn, mijn excuses als dit blog een gevoelige snaar raakt. .
Dat wij in een bevoorrechte situatie zitten, ben ik mij terdege van bewust. Wij hebben de ruimte dat mijn ouders hier kunnen wonen. Bovendien zijn het bescheiden mensen die alleen vragen wanneer het nodig is, en genieten van kleine dingen. Gelukkig zijn er geen onbesproken issues die een goede verstandhouding in de weg zouden kunnen staan, lees blog ; Doe het, nu het nog kan.
Te mooi om waar te zijn?
Het wordt geen mobile home, dat is landschapsvervuiling in Monchique, maar een minihuisje gebouwd aan ons appartement, met eigen opgang, serre en terras. Alles moet nog getekend, en gebouwd worden. Maar als we na het seizoen beginnen dan kan het volgend jaar maart klaar zijn. Vier bomen moeten om gehakt worden, drie keer raden wie dat gaat doen?