Daar sta je dan! Starend naar een kleurrijke bloemenpracht, op de achtergrond het getjilp van krekels en het gezoem van bijen. Naast mij vraagt een gast zachtjes;
‘Wat voel je nu?’ Bingo! Wat ik nu voel? Dat is met geen pen te beschrijven. Wat mij het eerst binnenvalt is dankbaarheid, nog steeds ongeloof dat dit onze plek is, ontroering maar ook melancholie.
Samen met Carien doe ik een uitwisseling. Als yogadocent geeft zij mij op een serene manier yoga tips: oefeningen die geijkt zouden kunnen zijn voor de Wandelen, Yoga en op Adem komen week. Daarna kijk ik bij haar wat er in de handen te lezen is. De oefeningen van Carien brengen me ‘back to basics’, en dat is precies hetgeen wat ik nu nodig heb.
Wat is dat, geluk groter dan jezelf?
In mijn laatste blog had ik het over ‘geluk groter dan jezelf’. Hiermee bedoel ik een droom die je leeft of waar wilt maken. Iets wezenlijks van jezelf wat je bijdraagt aan de wereld. Carien, zie ik in al haar toonaarden, heeft dat gevonden in de yoga. Haar missie is mensen te laten voelen dat ze goed zijn zoals ze zijn. Hierin heeft ze zelf een weg afgelegd. Haar yogaklassen zitten vol, meer lessen geven wordt veel. Zo ontmoet ik hier meer van deze gouden vrouwen, zij die hun droom en hart volgen, in iets wat groter voelt dan henzelf.
‘Women on a mission’
Vorige week was onze vriendin Mandy hier om ook onze huisdieren vanuit het asiel weer te zien. Bevlogen met het welzijn van dieren, probeert zij vanuit de organisatie Friends of Canil de Portimao straatkatten en- honden een forever home te geven. Als zij een kat of hond kan helpen, zet ze alles opzij.
Missie gaat voor het meisje
Deze vrouwen hebben met elkaar gemeen dat ze een ware missie hebben en dat ze gedreven zijn. Dat hun missie zowel bijdraagt aan een het verbeteren van een stukje wereld, als aan hun eigen levensgeluk. Maar ze hebben ook allen dezelfde valkuil. Vaak gaat de missie voor het meisje. Zo zijn vrouwen, als ze iets geven, geven ze alles.
Wanneer wordt gedreven overdreven ?
Als ik voor mezelf spreek. Mijn missie is mensen inspireren om vreugdevol hun authentieke pad te bewandelen. Gepassioneerd, zet ik veel opzij, want ik krijg hier energie van. Hierdoor vergeet ik soms te ontspannen, uit te rusten, tijd voor mezelf te nemen. Terwijl ik het toch nodig heb. Gelukkig fluit mijn lichaam mij hardhandig terug, soms door een stevige rugpijn, en nu bronchitis. Ik word gelukkig bijna nooit ziek, want een dag op bed liggen is voor mij geen optie. En dat is niet alleen omdat we samen een bedrijf te runnen hebben, ook omdat ik mijn werk zo leuk en fijn vind.
Evenwicht tussen inspanning en ontspanning
Mijn mede missionarissen, zijn net als ik op weg steeds meer evenwicht te vinden tussen spanning en ontspanning. Ik begrijp nu mijn melancholie. Het verlangen om vaker stil te staan bij onze mooie tuin, met zijn rustgevende open lucht concerten. Ineens is iedereen naar het strand. Ik vlei mij op een ligstoel, met de ogen dicht en andere zintuigen open, wat een weldaad!