“Lang zal hij leven, lang zal hij leven in de gloria, hieperdepiep hoeraaa!” Er gaan tien paar handen de lucht in. De jarige Job glundert, helemaal als hij de eigengemaakte vijgentaart ziet. Negenentachtig jaar, een bewonderenswaardige leeftijd om bij stil te staan. De taart zit vol met gezonde ingrediënten; verse vijgen, walnoten, eieren, volkoren meel, wortels, honing, appels en rozijnen. Onze eerwaarde gast smikkelt smakelijk van zijn verjaardagstaart, terwijl hij vertelt over zijn boeiende leven. Geleidelijk zie ik zijn verhaal en de taart in elkaar vloeien. Deze man heeft zoveel van zijn ingrediënten ( talenten, levenswaarden, passies, kwaliteiten ) benut, dat zijn levenstaart voedzame kost is.
Waarachtig leven
Zo rijk bedeeld aan voedingstoffen als deze verjaardagstaart , zo doordrenkt van passie, avontuur en pure levenswaarden is de levensloop van deze bijzondere man. Verscholen op een onderduikadres in de Tweede Wereldoorlog ging hij zich na de bevrijding sterk maken voor een verenigd Europa.
Teleurgesteld met de gang van zaken in de Europese Unie vertrok hij daarna als ambassadeur in Azïe. Bij hem thuis was het een zoete inval van vogels van diverse pluimage; East meets West. Als slagroom op de taart wist hij beide continenten te verenigen in de echt, hij trouwde met een Aziatische vrouw. Dankzij de oorlog werd het verbinden van verschillende culturen een hoofd bestanddeel van zijn taart. Op tachtigjarige leeftijd wist hij nog een ingrediënt toe te voegen aan zijn fusion cake, hij ging dichten en… heeft erkend talent.
Vergeten ingrediënten
We kunnen met recht stellen dat de levenstaart van de jarige goed gelukt is. Echter het kan zijn dat je de basisingrediënten van jouw levenstaart (even) kwijt bent. Zo kreeg ik na vijfentwintig jaar weer contact met een klasgenootje van de lagere school. Zij heeft een hoge functie bij de overheid, werkt met deadlines, zit tussen vier muren en heeft altijd tijdsgebrek. In haar mail was duidelijk dat zij een paar hoofdbestandelen van haar levenstaart uit het oog verloren was: “Weet je, ik verlang zo naar vroeger; buiten zijn; hutten bouwen, spelevaren in jullie kano, de tijd aan mezelf hebben en vooral lachen om niet”. Haar levenstaart is tijdelijk ingezakt. Ze zit thuis met een burn-out.
Beestachtig talent
Dieren daarentegen weten feilloos hun talenten en kwaliteiten in te zetten, daar denken ze niet over na. Ons nieuwe katje Billy , gevonden in een vuilcontainer toen hij 4 weken was, wordt nooit groter dan een kitten. Zo klein als hij is, weet hij onze hond Joy en macho-kater Luce te intimideren. Met gespin en gemiauw heeft hij onze harten veroverd. Duidelijk wat het basis ingrediënt is van zijn taart; overleven!
De rode draad
Deze taart metafoor gebruikte ik laatst voor cursisten om helder te krijgen wat hun wensdroom is. Je komt jouw ideale toekomstbeeld op het spoor door te kijken wat voor elementen als een rode draad door je leven lopen; de basisingrediënten van jouw levenstaart. Dat ik gelukkig ben met het leven dat ik nu leid is omdat mijn taart, met een omvangrijke receptuur, hier goed kan rijzen. Soms moet ik oppassen dat ie niet overloopt.
Kers op de taart
De kers die bovenop de taart hoort is schrijven. Dit is voor mij een creatief bindmiddel om mensen te laten reflecteren over diverse thema’s in hun eigen tijd.
Als jij jouw levenswandel doorloopt welke levens(voor)waarden, passies, kwaliteiten vormen een rode draad, als ingrediënten van jouw levenstaart ? Welke ben je op weg kwijt geraakt?
In het kader van durf te vragen; ookal vind ik dit echt spannend; graag wil ik een breder publiek voor mijn blogs. Mocht je mijn blogs inspirerend vinden en een contact hebben bij een maand- of kwartaalblad voor een column, dan vind ik het geweldig als jij mij zou introduceren. Heel erg dank voor het meedenken