Een Circle of Joy

Plots scheert er iets langs ons heen. Was dat een schot hagel? Dit wordt gevolgd door geblaf en geschreeuw. “Net niet raak, maat!” horen we in het Portugees. Iedereen kijkt vanuit zijn veganistische bord verschrikt op. “Wie spreekt hier Portugees?” vraagt de eigenaresse van het schattige leistenen hutje. “Ik ga”, antwoord ik. Met mijn handen in de lucht, alsof het een overval is, loop ik naar de jagers toe. “ Mannen, hier woont iemand. Kunnen jullie ons in alle rust laten lunchen?” “Ok”, zegt er één en wuift vriendelijk. “We zoeken het verderop”. Wat een mop, twee polariteiten naast elkaar. Een groep veganisten bijna belaagd door wilde zwijnen jagers. Toch waren de mannen vriendelijk. Mijn motto; wat je ook gelooft of doet, laten we respect voor elkaar hebben. En elkaar de ruimte geven. Zorg voor een ‘Circle of Joy’.

Want een rigide geloof zorgt voor tunnelvisie. En dat is de bron van al het kwaad in deze wereld. Daarom vind ik het zo komisch dat ik te midden van een groep veganisten zat, op een jachtterrein. Omdat ik een koemelk allergie heb, en vegetarisch ben, neig ik naar een veganistisch dieet. Maar kan ik soms een non veganistische cheesecake niet versmaden. Mijn ‘quilty pleasure’, zonder schuldgevoel. Mijns inziens moet eenieder zelf weten wat hij/zij eet. Zo ben ik getrouwd met een rasechte carnivoor. Geen sprake van dat ik hem ga veranderen. Samen zittend bij het kleine hutje met dat prachtige uitzicht, hoor ik diverse zienswijzen. Sommigen hebben veganisme gemaakt tot een geloof en anderen vinden het gewoon gezond. Maar de discussie is verhelderend en laat ruimte voor een ieders eigenheid. En er wordt ook gelachen. Die ruimte is nodig voor een Circle of Joy.

Daarom noemen wij onze gastvrienden de ‘Circle of Joy’. Want gasten die meerdere malen terugkomen voelen als vrienden. Met vreugdevolle intenties houden we rekening met elkaar, en geven elkaar de ruimte. Dan ontstaat er Joy. Mensen geven ons terug dat ze zich thuis voelen. En er ontstaat een band. Bij ieder ontbijt is er wel een lachsalvo te horen. The Heart of Joy. Zo hadden we afgelopen zomer een groepje vrolijke Fransen. Ze spraken maar ‘a little bit of English’. En de meeste gasten ‘a petit pue Francais’. Eerst ging ik ertussen zitten om de taalbarrière te verbinden, maar al gauw werd het een vrolijk allegaartje met alle talen door elkaar heen. Zo gingen we met de gehele club naar Livemuziek bij Café English. Dansen is zo verbindend. Iedereen, inclusief ‘Maman’ van bijna 80, ging met de voetjes van de vloer. Wat een Circle of Joy!

Samengevat kunnen we concluderen dat willen we het vreugdevol houden, polariteiten naar elkaar toe kunnen groeien. Door niet te fanatiek aan je eigen standpunt vast te houden. Maar bereid zijn om iets te leren. Want wat was het toch jammer dat tijdens de strikte corona tijd er haast twee gescheiden kampen waren; wel- of niet gevaccineerd. Dat is toch te dol. Iedereen wil toch ruimte en respect hebben voor zijn/haar unieke keuzes? Maar er zijn bij respect ook grenzen en regels nodig. Dus dat die jagers niet op woongrond mogen jagen. En zoals bij ons; na 22.00 geen gesprekken meer dicht bij kamers van gasten die de slaap al gevat hebben. Er zijn genoeg gezellige gemeenschappelijke plekken waar niemand last van je heeft.

Polariteiten hoeven niet slecht te zijn, als je de deur maar openhoudt voor de gulden middenweg. Eenieder groeit een bepaalde richting uit, maar krijgt ook zijpaden aangeboden. Zo ontmoet ik mensen die zich in eerste instantie kwetsbaar en gevoelig voordoen, en dan weer richting de zakelijke kant opgroeien. Of juist het tegenovergestelde van afstandelijk naar kwetsbaar en intiem. Het is maar net waar je mee resoneert en waar je van leert. Als je iemand een warm hart toedraagt overstijgt dat de verschillen. Ontbreekt het hart, dan kun je het beter laten gaan. Want polariteiten ontstaan vaak vanuit de ratio, door vooroordelen. Nu ben ik de laatste die zal beweren geen vooroordelen te hebben. Maar zo vaak is het tegendeel van mijn oordeel bewezen, waardoor ik milder leer kijken. Dat is iedere keer verrassend.

Zo had ik een keer de opdracht om een teambuilding te organiseren door middel van handlezen. Het was voor een gemeente die bekend staat als erg behoudend. Bovendien stond ik niet op het programma, omdat het team wellicht niet op zou komen dagen. Dus ik was een mysterie Guest. Dus je kunt mijn verbolgenheid en vooroordelen al voorstellen. Na het ijs gebroken te hebben met een grap en een grol, was iedereen erg geïnteresseerd. Er werd veel gedeeld maar ook plannen gesmeed. Het was een creatief team, met mensen die naast hun baan musiceerden of schreven. Kortom, het was een geweldige dag. Een Circle of Joy.

Nu kun je zeggen dat polariteiten globaal gezien de pan uitrijzen. Plus dat er machthebbers zijn, die dat stimuleren. Deze lijden aan tal van harteloze persoonlijkheidsstoornissen. Zoals, narcisme en grootheidswaanzin. Laten we daarom vooral het verschil maken in onze kleine wereld. Door verbinding te zoeken en ons hart te volgen, ter wille van een Circle of Joy! Joy is not in things; it is in us