Categorie: Blog

Laatst las ik de mooie zin; ‘Kun jij je voorstellen in een wereld, waar je dat beetje extra geeft, dat dit onvermijdelijk leidt naar dat het jou meer maakt’. En wij geloven dat. Dat beetje meer dat je geeft, krijg je in duizendfout terug. Als gastvrijheid geven wij gasten of vrienden juist dat beetje meer. Zonder erbij na te denken. Het begint al bij binnenkomst; een welkomstdrankje. Met afhankelijk welk uur een cakeje, een broodje gezond of tapas. Bovendien zo rond vier uur een wijntje van het huis plus een Eus’ gemaakte lekkernij. Zolang de voorraad strekt. Hier willen we een welkom geven, dat men denkt daar in de Algarve is overvloed. En geen schaarste.

Algarve is overvloed?

Zo hoorden we laatst dat gasten moesten betalen voor hun strandhanddoek. Onze accountant lacht zich altijd een hoedje om onze administratie. En glimlacht vriendelijk; “Geef maar hier die papieren.” Wij zouden er niet aan moeten denken voor elke extra service een recibo verde (kwitantie) uit te moeten schrijven. Dat kost tijd. En tijd is geld. Algarve is overvloed, maar niet voor iedereen. Vooral niet voor Portugezen. Dus als je vriendelijk bediend wordt. Of je hulp of tuinman zijn/haar best doet. Geef ze dat extraatje. Want een beetje meer is voor hen veel. Daarnaast win je harten. Besef dat het minimum loon hier 760 euro per maand bedraagt en de huur van huizen huizenhoog zijn. En je bij de lokale supermarkt Pingo Doce net zoveel betaald als bij Appie thuis. Dan denk je, hoe doen ze dat?

Win harten

Door keihard te werken. Soms hebben ze vier baantjes tegelijkertijd. Maar dat beetje meer geven, hoeft zich niet altijd te vertalen door geld. Want waar in deze wereld een manco aan is;’ Het gevoel gezien en gehoord te worden.’ Wij krijgen hier gasten van diverse pluimage. Zij ervaren de Algarve is overvloed. Nu een leuk drietal broers op middelbare leeftijd. Ruwe bolsters, blanke pit. Genoeg mee gemaakt de laatste jaren. Een luisterend oor is dan genoeg. Of gewoon dat ze zichzelf kunnen zijn. Het zijn niet de personen die hun ziel en zaligheid bij een psycholoog neerleggen. En wat kost een luisterend oor? Bovendien wat levert het je op? In ieder geval inzicht in de menselijke psyche. Maar veel belangrijker; je wint harten. Wat onvermijdelijk je eigen hart vergroot.

Maak je talenten kenbaar aan de wereld

Dit werk wat we doen verrijkt ons leven. Naast het B&B werk geef ik ook cursussen en consulten. Onlangs waren er een moeder en dochter voor een tarotcursus. Super gemotiveerd en eager om te leren. Ook over zichzelf. Eus bereidt dan altijd hummus of guacamole om toch bij de les te blijven. Via de kaarten komt naar voren dat moeder en dochter elkaar spiegelen in hun perfectionisme. Dat zij slechts een duwtje in de rug nodig hebben om hun talenten kenbaar te maken aan de wereld. Er werk van te maken. Hoe mooi is dat! Niet alleen in de Algarve is overvloed, maar overal in de wereld zijn er mogelijkheden.

Dat beetje meer hoeft niets te kosten

Dus het gaat juist om ‘dat beetje meer’ in het alledaagse leven. Zoals ik schreef; ‘dat beetje meer’ hoeft niets te kosten. Zoals op dit moment wordt er een prachtige boardwalk gemaakt langs het strand van Meia Praia. De werkmannen zijn al om 7 uur hard aan het werk met zagen, spijkeren en meten. Iedere morgen maken we een praatje met ze en laten we blijken hoe blij we zijn met deze vooruitgang. Ook hoe mooi ze de bankjes en prullenbakken hebben geïnstalleerd. Zo’n praatje geeft je nog meer het besef dat je hier thuis voelt. Dat je deel uitmaakt van een geheel. Een blijk van waardering doet wonderen. Vooral als je dat niet vaak krijgt. Wij blij, zij blij. Met een glimlach verover je de wereld.

Een band zoals familie

Met dat ‘beetje meer’ kunnen we nu bouwen op een fijne vaste gastvriendenkring. Waar we in verbinding veel voor terug krijgen. Een band, alsof familie langskomt. Uit deze vaste gastvriendenkring ontstaan vriendschappen zoals met mijn beste vriendin Anja. Door dat beetje meer hebben wij van hen zoveel gekregen. Zij zijn voor mij nu dat beetje thuis in Nederland. Vooral sinds mijn vader is overleden zijn zij als familie. Tijdens de uitvaartdienst zat ik alleen vooraan bij de kist. Maar voelde de warmte van Anja en Nol achter mij. Na de dienst liep ze arm in arm met mij de kerk uit. Waarbij bekenden vroegen; “Ik wist niet dat je nog een zus had.” “Jazeker”, beaamde ik, “alleen hebben we andere ouders”.

Pluk iedere dag met dat beetje meer

Kortom, geef iedere dag jezelf en anderen dat’ beetje meer’. Niet alleen honden hebben een treat nodig als blijk van waardering. What goes around comes around. En zo houd je de cirkel van geven en ontvangen draaiende. Maar weet wel aan wie je geeft. Niet aan een bodemloze put. Want daar verdwijnt je gift in een moeras, en verlies jij je energie. Pluk iedere dag met dat ‘beetje meer’!

Stap voor stap. Steen voor steen. Opbouwen geeft vertrouwen. Als ik de trap af loop zie ik Eus druk bezig met hompen vlees voor onze nieuwe barbecue. Gelach vult de ruimte. Nu is de beneden zit hoek met het nieuwe dak bijna compleet. In mei komen nog een mozaïeken tafel met rondom witte stoelen van Solgarve. Om zo vanuit de keuken plaats te nemen aan tafel. Ook dit jaar zijn we weer begonnen met verbouwen. Het geld dat binnenkomt, stroomt uit naar nieuwe projecten. Vertrouwen is het zetten van de eerste stap, zonder dat je de hele trap ziet. Ook is onze tuin opgefrist. Zo kun je nu, beschermd van de zon of regen, onder een verkapping rondom de witte tafels achter het zwembad zitten. Inmiddels zijn er vele bomen gekapt om meer licht te creëren. Want de lege plekken worden opgefleurd met bloemen.

Het opbouwen van je unieke pad

Zo timmer je ook stap voor stap aan je eigen unieke pad. Welke wegen ben jij ingeslagen die jouw authenticiteit benadrukken? Op mijn pad hebben vele wegen mij uiteindelijk naar Portugal geleid. Maar de mooiste routes zijn die waarbij ik mijn intuïtie als kompas geraadpleegd heb. De rest waren detours. Als we dan onze barbecue inwijden komen de verhalen pas echt los. Een vriend vertelt dat een familielid hem verbolgen vroeg; “Als je van mij houdt, waarom woon je dan zo ver weg van mij?” Hij moest zich even distantiëren, om daarna begrip te krijgen voor zijn keuze. Je eigen pad kiezen is soms ook anderen teleurstellen. Maar door los te laten en met vertrouwen onbekende wegen te bewandelen ontdek je waar werkelijk toe in staat bent. Opbouwen geeft vertrouwen.

Het opbouwen van vriendschappen

Niet alleen het opbouwen van je eigen paradijs geeft vertrouwen maar ook het opbouwen van vriendschappen. Elke steen die je legt schept vertrouwen. Zodat je op elkaar kunt bouwen. Tijdens deze inwijdingsceremonie, onder het genot van een Portugese Cava, gaat het al snel over vriendschappen. Een vriend beweert; “Een vriendschap zit goed als het moeiteloos gaat.” Die ervaring hebben wij ook. Maar ook dat er vertrouwen is en je jezelf kunt zijn. Dat je elkaar aanspoort om het beste uit jezelf te halen. Een support groep. Soms heb je vriendschappen die ineens niet meer levelen. Niemands fout, maar de radiofrequentie correspondeert niet meer. Vroeger had ik nog wel eens de neiging vrienden achter op mijn bagagedrager mee te slepen. Herken je dat? Wat is het dan hard trappen zeg! En als je aangeeft dat ze maar zelf moeten gaan fietsen, springen ze bij iemand anders achter op de fiets.

Het opbouwen van je droom

Het leven van je droom krijg je niet voor niets. Dat gaat ook stap voor stap. Soms twee stappen vooruit en één naar achteren. In het begin waren we vooral aan het zaaien, zaaien en nog eens zaaien. Action purifies. Tijdens het gesprek daar aan de barbecue vroeg een gastvriendin; “Hoe kan ik mijn grootste verlangen neer zetten. En in mijn eigen onderhoud voorzien?” Mijns inziens is dat dus door iedere dag iets van jezelf aan de wereld geven. Waardoor je zichtbaar wordt. Ieder op zijn/haar eigen manier. Ik ken iemand die met een acupunctuur praktijk begon met twee klanten. Na een jaar waren het er vier, en toen na een jaar zestien. Ondanks de twijfel bleef ze bij dokters langsgaan en flyers uitdelen. En gaf vooral persoonlijke aandacht aan haar klanten. Na 1,5 jaar stroomde het vol. Nu heeft ze een grote maatschap van 16 acupuncturisten. Opbouwen geeft vertrouwen.

Luchtkastelen en kernwaarden

Ondertussen voelen we ons gezegend. Want we hebben een mooie vrienden- en gastenkring opgebouwd. En we blijven bouwen en zaaien. Soms krijg ik aanvragen voor een gesprek van mensen die een B&B willen beginnen. Maar niet meer kapitaal hebben dan een ton. Daarmee kun je hier alleen luchtkastelen bouwen. Maar je kunt altijd beginnen met een huis te huren. Of bij een bestaande B&B in dienst te gaan. Er zijn zoveel mogelijkheden. Bij je droom leven horen soms ook luchtkastelen. Maar je wordt al rap door de realiteit getoetst. Ook al heb ik menig illusies door moeten prikken. En onlangs nog een grote ballon. Toch blijf ik dromen. En geloven in de mens en in het leven. Zo blijven we vooral samen bouwen aan; Verbinding, Vreugde, Vrijheid, Verdieping, Vertrouwen, Vernieuwing en Vieren! Want dat heeft ons een pracht leven gegeven. Opbouwen geeft vertrouwen.

Als donderslag bij heldere hemel. Een coup de foudre veranderde mijn leven. Van een leven met vraagtekens naar een leven vol passie en avontuur. Tot de dag van vandaag. Wat ik aannam als knappe verkoper aan mijn deur, bleek mijn cursist te zijn. Ik moest mij even herpakken. Toen niet wetend dat deze man mijn leven op zijn kop zou zetten. Waarbij ik geen beslissingen zou nemen vanuit mijn ratio maar rap vanuit mijn intuïtie en hart. De stroom van gevoelens die deze ontmoeting losmaakte, heb ik geprobeerd in een hoek te parkeren. En zelfs in de doos van Pandora te stoppen. Tegen beter weten in. Want mijn hart wist; dit is de man van mijn leven. Samen kunnen wij elk avontuur aan. Wij hadden niet kunnen bevroeden dat het avontuur zich rap aandiende. En dat dit ons naar het paradijs Algarve leidde. Waar we nu al zestien jaren bivakkeren.

Het paradijs Algarve

Want na zes weken samen zijn, belde een makelaar uit Monchique. Eus had een huis op het oog in de groene heuvels aldaar met uitzicht over het paradijs Algarve. Hij deed een laag bod, om tijd te winnen. Tot onze verbazing werd dat bod binnen een week geaccepteerd. Na acht weken samen zijn, koersten wij naar de groene tuin van de Algarve. Eus’ besluit stond vast; “Ik vertrek!” Dat hield in dat ik drie dagen de tijd had om te beslissen; ik vertrek met je mee of niet. Wat inhield; ik investeer als mede-eigenaar, waardoor wij als collega’s en huisgenoten een band zouden aangaan voor het leven. Eerlijk gezegd had het stadje Monchique in eerste instantie niet mijn bekoring.

Emigreren

Zo zaten wij na aankomst in de Algarve op het plein in metropool Monchique. Als trouwe inwoonster van Amsterdam en Haarlem zag ik hier een ander tafereel. Niet die van dynamiek maar van vergane glorie. Tranen rolden over mijn wangen. Het was dus te mooi om waar te zijn. Want deze ‘man van mijn dromen’ had zijn zinnen gezet op een saaie stad, die niet stroomlijnde met onze energie van passie. De makelaar opperde; “Je kunt toch heen en weer reizen en je eigen toko in Nederland behouden?” “Hum”, schamperde ik bij dit weinig aanlokkelijke voorstel. Gelukkig hadden we direct daarna een bezichtiging. Toen ik het groene gazon opliep en het magische uitzicht over het paradijs Algarve aanschouwde wist ik: “Hier ligt mijn toekomst. Ik vertrek mee. We gaan emigreren!

 

Leven in de brouwerij

De rest is geschiedenis. Wat ik al eerder schreef; het stadje Monchique had niet zo mijn bekoring. En eerlijk gezegd is dat gebleven. Maar het gebergte Monchique is echt een paradijs in de Algarve. Toch misten we de oceaan. Want in de zomer zaten we aan huis gekluisterd door de steeds maar terugkerende bosbranden. Nu we in Lagos wonen, in een groene oase, dichtbij het strand, kan ons geluk niet op. Afgelopen week hebben we alweer in de oceaan gezwommen. En dat in maart! In tegenstelling tot Monchique vind je in Lagos dynamiek, kunst en cultuur. Leven in de brouwerij. Bovendien kan ik nu mijn cursussen en consulten gewoon aan huis geven. Want niemand had zin destijds om steeds de berg op en af te toeven voor een cursus. Inmiddels hebben we hier een fijne vriendenkring opgebouwd in het paradijs Algarve.

Het leven vieren

We hebben lief en leed samen mee gemaakt, waardoor de liefde steeds sterker geworden is. We hebben een warme kring van terugkerende gastvrienden opgebouwd. Zelfs is een gastvriendin mijn BFF geworden. We hebben haar gematcht met Eus’ beste vriend. Nu zijn ze al bijna vijf jaar gelukkig getrouwd. Het kan verkeren. Gisteren proostten wij samen op ons jubileum. En in oktober vieren wij hun vijfjarig huwelijk. “Wat fijn dat jullie hier weer zijn,” verzucht Eus. Naast al de vreugde die we vieren is er ook verlies. En gebeurtenissen waar we ons over verbazen. Dan is het heerlijk dat je een goede vriendenkring hebt om mee te delen. Want we blijven vieren! Ons motto is dan ook; “Focus op wat er is, en niet op wat er niet is. Er is zoveel om dankbaar voor te zijn. Als je dat bij elkaar optelt vallen teleurstellingen weg.”

Home is where the heart is

Kortom wij hebben het paradijs gevonden. Zo blijven we ons werk doen met passie. Er is geen weg meer terug. Want dit is thuis. Man, wat voelt het rijk ergens thuis te horen! En dat je iedere ervaring kunt meetellen bij het avontuur dat het leven heet. Als het aan ons ligt, gaan we nooit meer weg uit het paradijs Algarve. En ook niet uit dit huis. Home is where the heart is.

Rollende rolklavers, lavende lupines en ruikende rots roosjes. Want het is lente in de Algarve! En het lijkt of de natuur het over de daken wilt schreeuwen met een kleurenpracht aan geurende graslanden. Onze honden, Joy en Sam, huppelen voor ons uit terwijl de eerste zonnestralen aan de horizon prijken. Wat is dit een heerlijk seizoen! Bovendien is ons nieuwe seizoen weer begonnen. En hoe! Weer met een kleurrijk gezelschap. Zo fijn om onze gastvrienden weer te zien en te spreken. En dan buiten te ontbijten in een blakende zon. Onder het gezang van de lente vogels. Zo loopt alles op rolletjes. Niet alleen is het huis gevuld met gave gasten. Ook is de agenda gevuld met wandelingen en workshops. Soms moet ik mijzelf in de arm knijpen. En geef Eus een hand. “Dit is ons leven liefste. ‘k zou mij niets anders wensen.”

Maart roert zijn staart

Maar maart roert zijn staart. Zo ook als het lente in de Algarve is. Met hier en daar een pittig buitje om de aroma’s te versterken. Desalniettemin zijn er geen wolken voor de zon in mijn gedachten. Ook al zijn er tal van werkzaamheden, het voelt als een zorgeloos leven. Want wij doen wat wij leuk vinden. Dus maken geen werk van ons werk. It’s a way of life. Want hoe ervaar jij de lente? Wat voel jij nu je binnenkort de winterjas op kunt hangen? En je kunt ontdoen van dikke truien?

Kust van de Algarve

“Jeetje, wat mooi! Misschien heel vervelend, maar ik kan het maar niet vaak genoeg zeggen,” roept een gast enthousiast tijdens een kustwandeling. Voor ons zien we goudgele rotsen weerspiegeld in een azuurblauwe oceaan. De zee klots tegen de wanden aan, waardoor deze langzaam afbrokkelt en er holtes ontstaan. Je mag dan ook niet te dicht bij de afgrond wandelen. “De oceaan is zo rustgevend,” zegt een andere gast. Als ik naar beneden kijk in een diepe sinkhole. Het zicht van het heldere water door een afbrokkelend gat, doet mij denken dat door af te pellen wat niet bij mij past, er veel meer ruimte in mijn leven is ontstaan. Maar ook helderheid zoals het glasheldere water in de oceaan. Het was een weg. Toch laat ik veel minder zaken bij mij inhaken.

Gehoord en gezien worden

Daarom houd ik misschien zo van de oceaan en stromend water. Om zaken van mij af te laten glijden. Als voorbeeld: ‘Laatst werd er bij ons in een groepje gedebatteerd over een onderwerp. Waarbij het leek dat twee stellingen tegenover elkaar stonden. Dit terwijl iemand zijn uiterste best deed haar talenten te laten zien. Eigenlijk zag ik dat binnen deze groep iedereen gewoon gezien wilde worden voor wie hij/zij was. En ging het helemaal niet over meningen of visies. Op een gegeven moment werd het mij te gortig; Dit is ‘The Art of Joy’ en ik wil geen gecompliceerd gedoe in ons huis. Laten we even wat anders doen, zoals een luchtje buiten scheppen. Zo geschiedde en door een grap en een grol kwamen we weer bij elkaar. Achteraf konden we er om lachen. Eigenlijk heeft iedereen de behoefte gehoord en gezien te worden.

Geen werk van je werk maken

Zo kwamen we tijdens deze kustwandeling in gesprek met onze gastvrienden. Terwijl wij een verse salade verorberden op een terras met een smoothie. Wat heerlijk dat dit kan in de lente van de Algarve. Eigenlijk begint dat al in januari. “Weet je nog hoe je hier zat vorig jaar?” vraag ik een gastvriend. “Ja, met krukken door een val, en met tegenzin in mijn werk! Haha, wat een verschil nu”. “Ja, beaam ik, “Zo dapper dat je voor jezelf bent begonnen.” “Echt wel, want nu ga ik iedere dag met plezier naar mijn werk en heb ik zo’n diversiteit aan opdrachten. Ik dacht dat het moeilijk zou zijn opdrachten te krijgen. Maar via het eigen ondernemerschap word ik erkend in de kwaliteiten die ik heb.” Daar heb je het weer. De erkenning en herkenning voor wie je bent is zo belangrijk.

Twee andere gasten zijn naar Rome gefietst met een missie. En hebben zo hun eigen weg gekozen met een bittere waarheid in hun kielzog. Maar met een gevoel van vrijheid. Hoe sterk kan een mens zijn!

Lente in de Algarve

Want iedereen wil groeien en bloeien net als de bloemetjes in de lente in de Algarve. En zoals de meeste bloemen hier draaien ze hun harten naar de zon. Om echt te stralen. En te schitteren in hun eigen kleur. Maar naast de zon hebben bloemen ook water nodig, zoals regen. En heeft een mens naast warmte en liefde zo nu en dan ook water nodig. Niet alleen door te drinken maar ook door dichtbij haar/zijn gevoel te blijven. Of in de vorm van tranen om dingen te verwerken en van je af te laten glijden. Om net zoals de holtes in de rotsen helderheid en ruimte te krijgen. En iedere keer weer die verandering in vorm. Want alles blijft in beweging. Zoals een rups die zich ontpopt als een vlinder. Hoe wil jij je ontpoppen in deze lente?

“Zucht, alweer zo’n zeikerd”, zegt ze al puffend, terwijl ze op haar mobiel tuurt. “Ik word hier zo moe van,” vervolgt ze. “Wat is dan de reden dat je ermee doorgaat?” vraag ik terwijl we even stilstaan. Ondertussen genieten we van het prachtige uitzicht vanuit Ponte da Piedade. Zoals de zon die schittert in de oceaan. Maar ook van de kleurenpracht door een strakblauwe lucht tegen een turquoise oceaan. En dan die goudgele kliffen. “Ach, het verdient goed,” verzucht ze. “Maar zijn er nog andere redenen dat je dit werk blijft doen?” pols ik. “Ach, het is wel leuk. En soms geeft het een uitdaging.” “Wat zijn de zinnige zaken in je werk? Informeer ik. Dan blijft het stil.

Geen werk van je werk

Zo komen we tijdens het wandelcoach gesprek stap voor stap verder. Je kunt dus stellen dat als jij je werk niet leuk vindt het enorm veel energie kost. Bovendien als het voor jou dan ook nog geen zingeving brengt, kun je jezelf afvragen; “Waarom nog?” Een goed inkomen zonder tijd om van dat geld te genieten; ‘Wat blijft er dan over?’ Irritatie, leegte, verlies van focus. En uiteindelijk in het slechtse geval een burn-out. Terwijl het mogelijk is geen werk van je werk te maken. Maar gewoon met plezier je werkdag te beginnen en te voelen; “Ik heb er zin in! Ik ben bezig met zinnige zaken.”

Doe iets wat je leuk vindt

Zelfs al ben je met pensioen, dan is het ook fijn te zorgen voor zinnige zaken. Dat wil niet zeggen dat jij je meteen moet aanmelden voor vrijwilligerswerk bij het Leger des Heils. Maar doe iets wat je heel leuk vindt. Ook al is het iedere dag wandelen, ergens je krantje lezen met een bakkie koffie en een praatje maken met de buurvrouw. Als Nederlanders zijn we behept met een Calvinistische achtergrond. Waarbij zinnig vaak verward wordt met nuttig. Bij zinnige zaken doe je iets wat voor jou inhoud aan je leven geeft. Je voelt je geïnspireerd en blij. De tijd vliegt om. Dat wil niet zeggen dat of je nu werkt of niet, er geen minder zinnige dagen zijn. Maar pro saldo dat je voelt; “Yes, we gaan er weer voor!”

Wake up call

Soms weet je niet dat iets in jou eigenlijk aangeeft; het is tijd voor wat anders. Zoals jullie weten heb ik twaalf jaar bij de KLM gewerkt. De eerste twee jaar als stewardess en door een snelle doorstroming als purser. Ik had het echt naar mijn zin. Vooral het teamwork, de diverse passagiers en de mooie bestemmingen. Maar….. de werkzaamheden herhaalden zich continu. De diversiteit zat hem in iedere vlucht andere passagiers, andere collega’s en mooie bestemmingen. Toch kreeg ik last van tijd verschillen. Gingen mijn panty’s iedere keer stuk. De tekenen aan de wand. Totdat ik een acute hernia kreeg met kans op verlamming gevolgd door een operatie. Een grote steun in de rug en voor mij een wake up call.

Zinnige zaken

Dus zoals ik het zie laten zinnige zaken zich voelen door de volgende ingrediënten;
Je wordt er blij van
Je hebt energie voor twee
De tijd verloopt zonder dat je er erg in hebt
Je raakt geïnspireerd
Je voelt je verbonden zowel met jezelf als met anderen
Dit geluk wil je wel van de daken schreeuwen
Je weet je grenzen, en voelt je doorgaans ontspannen

Niet zinnige zaken

Maar als je meestentijds je tijd verbijt door niet zinnige zaken, krijg je te maken met de volgende aspecten;
Je raakt geïrriteerd, gedemotiveerd en uiteindelijk gedeprimeerd
Je voelt je hondsmoe
Ieder half uur zit je op een klok te kijken
Een waas van isolement valt over je heen
Je wilt je ongenoegen graag bij iedereen kwijt, maar ze luisteren al niet meer.

Grenzen bewaken

Nu denk je waarschijnlijk; “Jij hebt makkelijk praten. Want je doet wat je leuk vindt.” Ja, helemaal waar. Maar toen we hier in Monchique begonnen was het hard aanpoten. En niet altijd leuk! Want we deden alles zelf; de schoonmaak, de was en de tuin. Bovendien waren we 24 uur beschikbaar voor alle gasten. Was ik zo door gegaan dan had ik acuut weer een hernia gekregen of een burn -out. Maar dit keer kreeg ik last van hartkloppingen en duizelingen. De tekenen aan de wand. Wij hebben meteen drie dagen geblokt en een hulp in de huishouding genomen. Want schoonmaken is niet mijn passie, nog mijn metier.  Bovendien vonden ze na twee jaar B&B runnen een bobbeltje in mijn borst. En het hing erom goed- of kwaadaardig. Weer zo’n signaal. Want ik zorgde voor jan en alleman maar slecht voor mezelf. De ervaring leert.

Stralen

Zo maak ik nu geen werk meer van mijn werk, en doe ik alleen wat mij inspireert en waar ik energie van krijg. Zoals gastvrouw zijn, of wandelgids, coach en cursusleidster. Juist de afwisseling en de verdieping met mensen blijft me boeien. Ondertussen let ik meer op mijn eigen grenzen en vrije tijd.

Kortom. Je kunt die droombaan hebben, met heel veel zinnige zaken. Maar niet letten op je grenzen waardoor je uiteindelijk toch nog leegloopt qua energie. Dus werk je of ben je met pension houd je bezig met zinnige zaken. Daar waar je van gaat stralen!  Jij jouw esprit uit kunt dragen. Maar…. lees wel de tekenen aan de wand. Want stel je wordt negentig; Wat hoop je dat het leven je gebracht heeft?

De arts keek mij doordringend aan. Ik werd er een beetje nerveus van en ging met mijn hielen omhoog en naar beneden. “Zo, dat is het?” vroeg ik, mijn doorverwijzing pakkend. Op een vriendelijke manier antwoordde hij terwijl hij mij zijn mobiel toonde. “Misschien is dit wat voor jou?” Op zijn mobiel waren tal van vrouwengezichten te zien. “Ik kan je er jonger uit doen zien”. Zo toonde hij mij de vrouwen voor en na de behandeling. Toch zag ik weinig verschil. Maar ik raakte wel geïnteresseerd. Ik weifelde even. “Nee, sorry. Zodra je een doorverwijzing hebt om me forever young te maken kom ik bij je terug.” Beiden moesten we lachen en we lieten het erbij. Ik snap dat doctoren met hun schamele salaris hier, en de grote vraag naar verjonging er wat bij beunen. Maar wat vind jij van botox en fillers?

Acceptatie

Ineens bekeek ik mijzelf op een andere manier. Overal zag ik rimpels. ‘Jeetje, ik wordt echt ouder.’ En natuurlijk is bij zo’n gedachte een verjongingskeur heel aantrekkelijk. Maar kijk wat het bij Monique van der Ven heeft gedaan. Toch zie ik steeds meer appelwangetjes rondlopen in de Algarve. Dit was bij mij het begin van de acceptatie dat er geen pil tegen ouder worden bestaat. Ook geen spuiten. Maar wel een verandering van hoe je ermee omgaat. Het mooie is dat je van buiten misschien er ouder uitziet maar dat je ook meer innerlijke rust hebt. En wat ik van mijn vader heb geleerd; Ook al veroudert je lichaam, je geest kan eeuwig jong blijven.

Hoe blijft je geest forever young?

Dus nu rest de vraag; Hoe kun je gelukkig oud worden? En hoe blijft je geest forever young? Trouwens het rare bij mij is; bij iedere verjaardag ben ik er weer van overtuigd dat dit toch echt mijn gelukkigste levensjaar was. En hoe komt dat?

Het zwaard van Damocles

Ten eerste heb ik het besef dat mijn jaren geteld zijn. Zodat ik er alles uit wil halen wat erin zit. Dus ik laat mijn dagen niet verzieken door muizenissen. Hoe ga jij om met het idee dat het leven eindig is?

Vertrouwen in het leven

Ten tweede geeft levenservaring relativeringsvermogen. En dat je dus ook makkelijker met dingen om kunt gaan. Na zoveel gebeurtenissen in mijn leven, die best ingrijpend waren, is het iedere keer goed gekomen. En heb ik mooie levenslessen er op de koop toe gekregen. Bovendien heb ik zo ook meer vertrouwen in het leven gekregen. Leven in Portugal is ontspannen ‘com calma’. En ontspanning geeft zo ie zo een forever young gevoel. Wat heeft jou vertrouwen in het leven gegeven?

What makes your days

Zo zijn voor mij de ‘make my days’ de fijne mensen die mij omringen. Als je mensen om je heen verzameld waar je van houdt en zij op hun buurt van jou houden, dan ben je een rijk mens. Ook mijn huisdieren geven mij zoveel levensvreugde en liefde. Dus ga voor jezelf na; ‘What makes your days?’

Een dag niet gelachen

Ten vierde is een dag niet gelachen is een dag niet geleefd. Dan maar wat meer lachrimpels. Soms zitten dingen tegen. Eus en ik kunnen dan even bij elkaar de stoom afblazen door ongenuanceerd onze frustratie de vrije loop te laten. Maar niet voor lang. Al snel moeten wij om onszelf lachen. Imitatie als spiegel is a joy forever. Beter een lachende bes, die denkt forever young te zijn dan een zure oude pruim.

Je droom waarmaken

Ten vijfde; wat mij door diepe dalen naar de hoogtepunten van mijn leven heeft gebracht is risico nemen. En dan leren vallen en opstaan. Echt waar! Uit je comfortzone gaan is verjongend. Ik zie het bij mensen die hun droom waar maken, ze lijken ineens forever young. Bovendien is je bezighouden met zinvolle zaken die zingeven aan je leven ook een boost voor het leven.

Buiten bewegen

Om alle perikelen in het leven te trotseren is buiten in beweging zijn de ultime levenselixer. Stel, je komt met een slecht humeur je bed uit. Je dwingt jezelf ertoe naar buiten te gaan. En bij iedere stap die je maakt voel jij jezelf opleven uit die donkerte. Beleef de zonsopgang. Of kijk naar de lammetjes in de weide. En hoor naar het getjilp van de vogels. Daar kun je toch niet somber onder blijven? Ook al hangt longevity af van je genen, een actief en gezond leven levert een serieuze bijdrage. Wat doe jij aan beweging? En wat haalt jou uit een slecht humeur?

Leeftijd zit tussen je oren

Dus met andere woorden, je wordt ouder! Maar wees dankbaar dat de jaren je gegund zijn. Ben je gezond, wees dan extra dankbaar. Want als je kunt bouwen op je lichaam, dat het functioneert zoals jij wilt, is dat een grote zorg minder. Wil jij je geest jong houden, spring dan uit de ban. Kom uit je comfortzone. Omring je met diverse positieve mensen. Zowel jong en oud en laat je inspireren. Ouderdom hangt niet af van je leeftijd maar zit tussen je oren.

Gelukkig nieuwjaar! Wat is afgelopen jaar voorbijgevlogen. Time flies when you’re having fun. Hoe is jouw afgelopen jaar geweest? Heb je er met tevredenheid op teruggekeken of denk je; “Wat een flopjaar, laten we die deur maar snel dichtgooien.” Of was 2022 een topjaar, met inspirerende gebeurtenissen. Nu is een jaar natuurlijk niet enkel gevuld met tops of alleen maar met flops. Onlangs kreeg ik van een paar gasten terug; “Mijn top van 2022 was het verblijf bij jullie!” Groter compliment kun je niet krijgen.

Onze traditie is om op oudejaarsdag terug te kijken naar het afgelopen jaar. En om maar mee te gaan met onze tijdgeest, leggen we de nadruk op onze tops. Maar reflecteren we ook over onze flops. Om deze niet weer te herhalen in het nieuwe jaar. Dus nu op deze nieuwjaarsdag ga ik het hebben over mijn tops en flops van 2022.

Flops van 2022

Want wat waren mijn flops van 2022? Zelfs mijn jaarhoroscoop voor 2023 waarschuwt mij om deze flop vooral niet te herhalen; “Dit jaar leg je de basis voor nieuwe projecten in jouw leven. Om deze te laten slagen, wil je je ontdoen van toxische energie en drama.” Als een uitlopertje van 2021 heb ik toch weer aan het begin van 2022 een flop herhaald; ‘Te veel luisteren naar een gebed zonder einde.’ Want dan wordt een kwaliteit van empathie tot een valkuil. In het begin voel ik mee met; ‘Wat naar voor je’. Maar na een herhaling van zetten bedenk ik mij; ‘Dit gaat door tot het einde der tijden. Want wat ik vooral mis is; ‘Wat leer je van deze tegenspoed’. Dus mijn leerschool is als het me te veel energie kost, voor mezelf zorgen. In plaats van voor die ander.

Tops en flops 2022

Daar tegenover staat de top dat waar ik mijn valkuil dicht, er deuren opengaan. Want mind you, er zijn genoeg mensen die persoonlijk leed delen zonder dat het je energie kost. Integendeel. Je voelt dat je hart opengaat. Zowel wat vrienden als gasten betreft, word ik doorgaans omringd door mensen die verantwoordelijkheid nemen voor hun leven. Die het nodige meemaken zonder dat ze zich misdeeld voelen. Maar het juist zien als leerproces. Vaak is er ook een bron van herkenning. Dus leer ik er zelf ook van. Bovendien weten ze zaken te relativeren met een goed gevoel voor humor. En daar krijg ik juist energie van.

De top van 2022

Daar aansluitend kom ik bij mijn volgende top van afgelopen jaar. Het was het jaar van de cadeaus. Hiermee bedoel ik niet in materiële zin. Maar een hart onder de riem die mijn hart deed smelten. Dit na tweemaal afscheid nemen van dierbaren in één maand. Bovendien was het een aanleiding tot mooie gesprekken. Want iedereen krijgt in zijn leven te maken met verlies. Tegelijkertijd was er ruimte voor lichtvoetigheid en veel Joy. Dus een jaar met meer balans in geven en ontvangen.

Een mens lijdt het meest…

Vervolgens benoem ik mijn volgende flop. Mijn oma had een mooie mengelmoes van wijs en onwijs te zijn. Een warme vrouw vol levenslust. Van jongs af aan zei ze tegen me; “Een mens lijdt het meest door het lijden dat hij vreest, maar dat nooit op komt dagen, zo heeft hij meer te dragen dan God hem te dragen geeft.” Want soms kan ik mij zorgen maken om niets. Vooral om dierbaren. Met name als het onze viervoeters aangaat. “Oh Sammy (jonge kater) is nog op pad, waar zou hij zijn?”

In gebreke blijven

Of mij druk maken omdat ik al snel het gevoel heb dat ik in gebreke blijf. Zoals laatst had ik een horoscoop voor een gastvriend geschreven. Maar er ontbrak feedback. Dus ik dacht: ‘Ze vindt het vast een flop’. Twee weken later kreeg ik een heel lief bericht: “Heel erg dank. Ik ben er erg blij mee en ga ermee aan de slag.” Of onlangs vroeg ik me af; “Zullen de gasten het wel naar hun zin gehad hebben.” En al rap krijg ik weer een bericht; “Bedankt voor alle informatie en het fijne verblijf.”

In de wolken

De tegenhanger van deze flop om me onnodig druk te maken is dat als het echt spannend wordt ik makkelijk koers houdt. Zoals het roer omgooien. Emigreren. Verhuizen. En bij het besturen van een microlight tweezits vliegtuigje ben ik letterlijk en figuurlijk in de wolken. Net als in dat ultralight vliegtuigje kan ik snel schakelen. Zo ben ik in het hoogseizoen twee keer naar Nederland gevlogen om afscheid te nemen van mijn vader. Thuis pak ik dan meteen de draad weer op om met liefde en passie mijn werk te doen. Dat komt ook omdat de mensen die ons plot betreden veelal ‘top of the bill’ zijn. Met wie verbinding, verdieping en vreugde hand in hand gaan. Dus op sommige momenten kan ik ‘go with the flow’ gaan met een blindelings vertrouwen in het leven. En dan is het weer even weg.

Vredig begin 2023

Kortom, over het algemeen was 2022 voor ons top! Als je vergelijkt wat er in de grote wereld gebeurd en hoe onze kleine wereld zich vult met onze 7 V’s dan is het zelfs ‘over de top’. Helemaal als je gezond bent. Nogmaals lieve mensen, wij danken dat jullie part of the top 2022 waren. En hopen samen met jullie dit jaar weer hoogtepunten te beleven. Zo verzamelen we in 2023 weer de tops en leren we van de flops.

Zittend op de voorste rij ontwar ik een prachtige vlinder. Die dan weer dwarrelt boven de grafkist van mijn vader. Dan weer schittert in het zonlicht door de glas in loodramen van het mooi kerkje in Havelte. “Durk geloofde in wonderen,” zegt de mevrouw die de dienst leidt. “Zoals de Portugese hematoloog die via zijn dochter op zijn pad kwam. En waardoor wij drie extra jaren van hem hebben kunnen genieten.” De vlinder vliegt nu bij de kansel. Als dochter van mijn vader geloof ik ook in wonderen. Zoals de manier hoe ik mijn soulmate Eus heb ontmoet. Het moment dat ik de deur voor hem opendeed was het als een blikseminslag; ‘Coup de foudre’. Zo heftig dat ik alleen uit kon brengen; “Aan de deur wordt niet gekocht”. Nu zijn we al 16,5 jaar samen en 16 jaar gelukkig getrouwd. Pure magie van het leven.

Dankbaarheid

Dankbaar kijken we terug welke wonderen ons dit jaar weer aangereikt werden. Want de wonderen, en de verwondering zijn de wereld nog niet uit. Als ik terugkijk zijn er te veel om op te noemen. Want het zijn juist de kleine dingen die het doen tenslotte. Maar ik kan een paar noemen die me levendig zijn bij gebleven.

Opleving

Eén van de laatste keren dat we mijn vader bezochten was hij, zoals altijd de laatste tijd, doodmoe. Door vragen te stellen gingen wij samen met hem terug de tijd in. Prachtig te zien dat hij langzamerhand weer pretogen kreeg bij het beschrijven van zijn avonturen in Oost-Indië. Of van zijn beginperiode als veearts. Zo liep hij stage bij een collega in Bognor Regis, Engeland. Het dierenartsen bestaan had toen nog de charme van de serie ‘All creatures great and small’. Op een gegeven moment stond hij op. Wankelde wat. Vervolgens imiteerde hij zijn collega’s blik toen hij een kater opensneed bij de buik. Denkende dat het een poes was voor sterilisatie; ”Well, no eggs here, we find them in the rear”. Gouden momenten in de magie van het leven.

De magie van de oceaan

Vooral afgelopen jaar heb ik intens genoten van de Atlantische. Of het nu zwemmen in of wandelen langs de oceaan was. Het is voor mij de ultieme ‘quick charge’, tijdens een drukke dag. Zo krijg ik energie bij het zien van de schittering van de zon op het azuurblauwe water. Of bij het horen naar het geruis van de branding en het me laten drijven op de golven. De optimale levenselixer is om ’s morgens tijdens de zonsopgang een duik te nemen in het frisse water. En dan langzaam omarmd te worden door de zonnestralen. Da’s pas echte magie van het leven. Wat zijn we dankbaar dat wij de Atlantische Oceaan als buurvrouw hebben!

Intimiteit

Nu corona niet meer zo’n issue is, merk ik hoe fijn het is om elkaar weer aan te raken. Gezegend met zo’n knuffelbeer als Eus kom ik niets te kort. Maar een arm om je heen of een subtiele aanraking horen bij de magie van het leven. Zo ook ware betrokkenheid. Zo zal ik nooit vergeten hoe mijn vrienden in de tijd van het verlies van mijn vader mij door heel Nederland loodsten. Geduldig luisterend naar mijn voorbereiding voor wat mijn dankbetuiging zou zijn tijdens de dienst. Zodat ik het op een gegeven moment zou kunnen spreken zonder vol te schieten. En dan de vrienden die naast mijn vader wonen en me liefdevol opvingen. Goede gesprekken gepaard met een fijn glas wijn dat alles verzachtte. Hoe raar het ook klinkt, deze intensieve periode heb ik als rijk ervaren. Waar de lach en de traan hand in hand liepen.

Elkaar de hand reiken

De dag na de begrafenis, vloog ik terug voor een teambuilding thuis. Voor een fijne club managers/programmeurs. Zij waren niet bekend met zo’n alternatieve training; ‘teambuilding door middel van handlezen’. Deze fijne mensen die normaal gestigmatiseerd zouden kunnen worden als ‘nerds’ waren zeer openhartig. Ontroering alom en de schaterlach was niet van de lucht. Dit werk is als goud in mijn hand. Onlangs mochten wij weer zo’n heerlijke groep mensen verwelkomen. Die zich dus in de handen lieten kijken. De openheid en genegenheid die dan ontstaat binnen een groep. Elkaar de hand reiken om zo een trapje hoger te komen op de ladder van bewustzijn hoort ook bij de magie van het leven. Hoe mooi is het om elkaars leven te verlichten door elkaar op te lichten, en in het zonnetje te zetten.

Magie van het leven

Zo vindt er ook magie plaats tussen al die lieve mensen die hier het huis in en uit lopen. Want er ontstaat altijd een verbinding. Zelfs zo dat zij contact met elkaar onderhouden in Nederland. Deze gastvrienden zorgen ervoor dat wat wij doen, naast de praktische bezigheden, niet als werk ervaren. Maar ‘a way of life’. Naast dat vaak lief en leed gedeeld wordt is er veel ruimte voor humor en Joy. Dat ontstaat gewoon. Volgens mij heb ik dit jaar nog nooit zoveel gelachen naast de tranen van verlies.

Mijn advies zo aan het einde van het jaar; tel de wonderen die jouw wereld nog niet uit zijn. En geloof in de magie van het leven. Hiermee willen wij iedereen bedanken die bij gedragen hebben aan dit prachtige jaar.

 

 

Waarschijnlijk denk je; “Wat nu? Hebben ze gewerkt tijdens de vakantie? Zijn ze net als de Taihuttu familie verzeilt geraakt in Bitcoins? Rondlopend met ‘hot wallets’?” Nee, niets van dit al. Naast dat we natuurlijk geld hebben uitgegeven, voelen we ons na een road trip rijk aan prachtige ervaringen. Daarbij hebben we wel getracht de kosten wat te dempen, door alleen koffie en cake op terras te nuttigen. Om verder vooral ons kostje te kopen bij de super. Echter de rijkdom zit van binnen. Want tijdens onze rondreis hebben we tal van ‘Wow’ momenten beleefd. Dus we raden jullie aan; “Ga op vakantie en reis je rijk!”

Het beklijven van de reis

Zo is na een zomerse vakantie juist op onze laatste vakantiedag plots de herfst binnen gevallen. Buiten is het slechts 16 graden. Tijd om te reflecteren wat deze reis ons opgeleverd heeft. Want dan blijft het ‘reis je rijk’ gevoel beklijven. Bovendien kun je er ook nog een follow-up actie aan toevoegen.
Laat ik eerst jullie uitleggen waar onze road trip ons naar toe leidde. Vanuit huis zijn we via Badajoz naar het noorden van Spanje gereden. Vervolgens gingen we bij San Sebastian de Franse grens over. Om zo Frankrijk te doorkruizen van oost naar west.  En dan weer via de Spaanse oostkust huiswaarts. Je kunt alsnog met ons mee reizen via Facebook. Nu rest ons de vraag; “Wat nemen we mee naar huis na onze ‘reis je rijk’ trip?”

De rijke natuur

Wat we ervaren hebben is dat de natuur oneindig rijk en gevarieerd is. Na diverse landschappen gezien te hebben voelen we dat er onbegrensd veel te zien is op deze aarde. Of het nu de prachtige kust was bij Begur of de grotten van Nerja. Bovendien hoef je daarvoor niet eens een vliegtuig te pakken.

Als we het dan toch over de natuur hebben, zijn we ervan overtuigd dat wandelen de beste manier is om die natuur te beleven. Je proeft de natuur als het ware met al je zintuigen. En het bracht bij ons een soort van kinderlijk geluksgevoel naar boven, de oneindige verwondering!

Roadtrip

Zo hadden we nog wel eens plannen om intercontinentaal te reizen. Maar liever spitten we bepaalde gebieden die we nu gezien hebben nog eens uit. Waarom uren in zo’n volle sigaar zitten terwijl je op je dode gemakje in je bolide stapt. En zelf bepaalt wanneer je een tussenstop maakt. Bovendien bespaart het je eindeloze wachttijden op luchthavens.

Reizen naar Spanje, wonen in Portugal

Spanje is daarbij mijn favoriete land om weer even volop in contact te zijn met een deel van mijn eigen natuur. Te voelen dat kinderlijk enthousiasme, spetterend temperament, en je expressief uiten de gewoonste zaken van de wereld zijn. Eerlijk gezegd, de Spaanse taal ligt mij dan ook beter; het snelle ratelen, daarbij druk met je handen gesticuleren alsof je flamenco danst. Toch woon ik liever in Portugal. Want de kust waar wij wonen is eindeloos mooi(er). Verder is voor mij de Portugese cultuur ‘con calma’ een goed tegenwicht. Daar komt nog bij; het klimaat is bij ons beter; milde winters en -zomers. Wij voelen ons er thuis!

Gastvrijheid is essentieel

Hierop voortbordurend hebben wij ervaren hoe belangrijk het is dat een gast zich thuis en welkom voelt. Wat dat betreft hadden we het in Spanje erg getroffen, maar in Frankrijk daarentegen niet. Die kleine attenties ‘die het doen’ bleven daar achterwege. Bovendien gaan ze niet met hun tijd mee. Nergens kon ik een koffie met soja- of havermout melk krijgen. Laat staan een Vega maaltijd. Terwijl ik blij verrast was dat ze dat in het meest achteraf café in Spanje wel voor handen hadden. Trouwens de koffie in Frankrijk is ook bagger. Daarom neem ik altijd mijn kleine Nespresso apparaat mee op reis. Voor het ultieme ‘reis je rijk’ gevoel.

Dankbaarheid

Hoe fijn het is om te ontvangen. Na een druk seizoen met intense ervaringen ben ik mij zo bewust wat belangrijk in het leven is. Die kleine en grote gestes ‘die het doen’ van geven en ontvangen. Zo werden we hartelijk verwend. Dit roept een gevoel van dankbaarheid op. En maakte onze reis nog rijker.

Verbeterpunten thuis

Omdat we bij diverse accommodaties verbleven kregen we ook zicht op wat we zelf nog kunnen verbeteren in onze The Art of Joy. Voor ons is het heel belangrijk dat de kamer vooral praktisch en comfortabel is. Zo hadden we een keer wel een mooie kamer qua entourage maar zo onpraktisch ingedeeld dat de schoonheid van de kamer wegviel. Dus in dit winterseizoen gaan we alle kamers nog eens na. Tips zijn welkom.

Rijke scheppingskracht van de mens

Naast struinen door de natuur hebben we ook aardig wat steden bezocht voor de nodige inspiratie qua cultuur. Zo hebben we prachtige Romeinse amfitheaters, rijzige kathedralen en weelderige Jugendstil huizen bewonderd. Dat heeft onze overtuiging bevestigd dat een mens sinds mensenheugenis een flinke dosis aan creativiteit en scheppingskracht in zich draagt. Dus daar kun je iets mee doen. Action purifies!

Reis je rijk

Nu zijn we weer thuis. Waar onze onze vriend; een opperbeste gastheer ons verwelkomt. Onder het genot van een Portugees wijn komen de verhalen los. En wat waarderen we ‘ons thuis’ na deze prachtige reis!  Nu corona ons geen strobreed meer in de weg legt, raden we je aan; “Laat je weer verwonderen als een kind. Reis je rijk!”